„W Kościele rozpoczyna się nowy rok liturgiczny. Na nowo wyruszamy w drogę, aby przeżyć tajemnicę Chrystusa – tajemnicę zawsze nową, która nie wyczerpuje się z upływem czasu. Towarzyszy nam w tej adwentowej wędrówce Matka Boża, z którą jednoczymy się we wspólnym oczekiwaniu. Okazją ku temu są roraty czyli Msze św. wotywne o Najświętszej Maryi Pannie...
Msza św. roratnia jest jednym ze znaków szczególnej obecności Maryi, która przeżywała Adwent oczekiwania jako córka Izraela, Matka Zbawiciela i całego Kościoła.
W Polsce najstarsze ślady Mszy roratnich sięgają XIII w. Według podania zwyczaj odprawiania nabożeństwa wprowadziła św. Kinga, żona Bolesława Wstydliwego. Codziennego udziału we Mszy wotywnej ku czci Najświętszej Maryi Panny przestrzegali również polscy królowie: Zygmunt Stary, Zygmunt August, królowa Bona, Anna Jagiellonka i Marysieńka Sobieska, a także przedstawiciele wszystkich stanów.
Teologicznie czas ten wyraża oczekiwanie Kościoła na podwójne przyjście Chrystusa. W pierwszym okresie (od I niedzieli Adwentu do 16 grudnia) akcent położony jest na Paruzję – ostateczne przyjście Chrystusa na końcu świata. Ostatni tydzień bezpośrednio przygotowuje do narodzenia Chrystusa. (ah)”