ZAMYŚLENIA ZADUSZKOWE
NAD TAJEMNICĄ ŻYCIA,
ŚMIERCI I ZMARTWYCHWSTANIA
MODLITWA ZA ZMARŁYCH
O Panie! Jako ja żyję i cierpię, oni żyli i cierpieli, i przeminęli, jako ja przeminę.
O Panie! Wzrosłem wśród nich, nie pojmowałem niegdyś, co to jest być bez nich, a dziś już nie pojmuję, co to jest być z nimi. Gdzie oni są, o Panie?.
Czasem w głosach słyszanych zda mi się, że ich głos się odzywa – czasem w nocy strach mnie przejmie; patrzę naokoło, jak gdyby oni stali blisko – i minie chwila, i nie ma nikogo!
O, daj mi odpoczynek na łonie Twoim, o Panie! – Oni w czasie grzeszyli, a teraz klęczą u stóp Twoich, w wieczności
Tyś miłością jedyną, Tyś ojcem, ich, Tyś ojcem naszym – poczęliśmy się w tchnieniu miłości Twojej, żyjemy w niej, och! żyć w niej będziem na wieki. Ty się w miłosierdziu kochasz, o Panie!
A im krótkie dni były pełne utrapienia – przyszli na te padoły nie pamiętając, skąd idą, nie wiedząc, gdzie pójdą, ufając tylko imieniowi Twemu – w nieszczęściu wzdychali do Ciebie!
Daruj, o, daruj im, Panie! Złe ich otaczało, ale nie było w ich sercach, – Jeśli zwątpili kiedy o Tobie, to im męką było. – Jeśli doznali rozkoszy, to im mąką było. – Jeśli nadzieję swoją położyli w ziemskich celach i uciechach, to im męką było – i na każden ich uśmiech sto łez spłynęło, o Panie!
Z przejrzenia mądrości Twojej światło, które ich oświecało, było drżące i gubiące się w ciemnościach. Świat ten był dla nich zagadką i tajemnicą tajemnic. – Omackiem stąpali, a kiedy gdzie dotknęli się przelotnej chwały Twojej, czcili Ciebie i kochali łaski Twoje! Przebacz im, Panie!
Jeśli dotąd za winy pracują z daleka od Ciebie, pozbawieni niebieskich radości: jeśli dotąd nie rozerwana zasłona ich losów: jeśli wiedzą jeszcze, co to łzy i westchnienia: o, skróć chwile ich próby – a jako ja dzisiaj modlę się za nich, daj, Panie, by kiedyś ci, których zostawię na ziemi, modlili się za mnie. – Połącz mnie kiedyś, o Panie, z tymi, których zaznałem i ukochałem na ziemi – byśmy razem żyli w Tobie na wieki wieków. – Amen
